दशमः सर्गः

पृथिवीं शासतस्तस्य पाकशासनतेजसः।
किंचिदूनमनूनद्धेः शरदामयुतं ययौ ॥१॥

न चोपलेभे पूर्वेषामुणनिर्मोक्षसाधनम्।
सुताभिधानं स ज्योतिः सद्य:शोकतमोपहम् ॥२॥

अतिष्ठत् १प्रत्ययापेक्षसंततिः स चिरं नृपः।
प्राङ् मन्थादनभिव्यक्त-रत्नोत्पत्तिरिवार्णवः॥३॥

ऋष्यशृङ्गादयस्तस्य सन्तः सन्तानकाक्षिणः।
आरेभिरे जितात्मनः पुत्रीयामिष्टिमृत्विजः॥४॥

तस्मिन्नवसरे देवाः पौलस्त्योपप्लुता हरिम्।
अभिजग्मुर्निदाघार्ता-श्छायावृक्षमिवाध्वगाः ॥५॥

ते च प्रापुरुदन्वन्तं बुबुधे२ चादिपूरुषः।
अव्याक्षेपो भविष्यन्त्याः कार्यसिद्धेर्हि लक्षणम् ॥६॥

भोगिभोगासनासीनं ददृशुस्तं दिवौकसः।
तत्फणामण्डलोदर्चि-र्मणिद्योतित-विग्रहम्॥७॥

श्रियः पद्मनिषण्णायाः क्षौमान्तरितमेखले।
अङ्के निक्षिप्तचरणमास्तीर्णकरपल्लवे॥८॥

प्रबुद्धपुण्डरीकाक्षं बालातपनिभांशुकम्।
दिवसं शारदमिव प्रारम्भसुखदर्शनम्॥९॥

प्रभानुलिप्तश्रीवत्सं लक्ष्मीविभ्रमदर्पणम्।
कौस्तुभाख्यमपां सारं बिभ्राणं बृहतोरसा॥१०॥
---------------------------
१. प्रत्ययः कारणम्। द्र० के० ३।१८, बौद्धग्रन्थाश्च।
२. हरिप्रबोधतिथिः। स च कात्तिकशुक्ला ११ पूर्णिमा वा। प्रबोधपर्व च ११-१२-तिथिसन्धौ पूणिमारात्रौ वेति पौराणिकाः। मेघदूते शापान्ताय प्रबोधपर्व एवोद्दिष्टम्, न तु तिथिः। ततश्चाषाढस्य प्रथमतिथित्वं हरिशयनतिथित्वरूपम्। तच्च प्रबोधपर्वानुरुध्य निर्णतव्यम्। स्थितं च प्रथमशब्दस्य प्रवरतापरत्वम् द्र.-र. १०।६७। प्रसिद्धं च शयनतिथौ मेघदर्शनविधानं वाराहपुराणे।

...Prev | Next...